ΕΚΔΟΣΕΙΣ

Το Παρατηρητήριο Θεμάτων Αναπηρίας της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρία (Ε.Σ.Α.μεΑ.), εφεξής «Παρατηρητήριο» με αντικείμενο την επιστημονική καταγραφή, τη μελέτη και την έρευνα σε θέματα αναπηρίας, στοχεύει στο να καθιερωθεί ως βασική πηγή πληροφόρησης για τις εξελίξεις στο πεδίο της αναπηρίας. Συγκεντρώνοντας και αναλύοντας δεδομένα και πληροφόρηση από εγχώριες και διεθνείς πηγές, το Παρατηρητήριο θα συμβάλλει στην παρακολούθηση, στην προστασία και στην προώθηση των δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρία, χρόνιες παθήσεις και των οικογενειών τους. Βασικός πυλώνας στη δραστηριότητα του Παρατηρητηρίου, αποτελεί η συγκέντρωση και η ανάλυση στατιστικών δεδομένων σε βασικούς τομείς που αφορούν στις συνθήκες διαβίωσης και στα εμπόδια που αντιμετωπίζουν τα άτομα με αναπηρία και χρόνιες παθήσεις ως προς την άσκηση των δικαιωμάτων τους.

Αντικείμενο του παρόντος Στατιστικού Δελτίου του Παρατηρητηρίου είναι οι παροχές κοινωνικής προστασίας προς τα άτομα με αναπηρία στην Ελλάδα. Στο δελτίο, παρουσιάζονται διαχρονικά δεδομένα από το Ευρωπαϊκό Σύστημα Ολοκληρωμένων Στατιστικών Κοινωνικής Προστασίας (ESSPROS) σχετικά με τις δαπάνες για κοινωνική προστασία, διερευνάται η εξέλιξη αυτών των μεγεθών τα χρόνια της κρίσης, και παρουσιάζεται η θέση της χώρας συγκριτικά με τα υπόλοιπα κράτη της Ευρώπης ως προς το επίπεδο των κοινωνικών παροχών.
Στη πρωτόγνωρη συγκυρία της πανδημίας του Covid-19, και της βαθιάς οικονομικής ύφεσης που έχει πυροδοτήσει παγκοσμίως, η αναγκαιότητα του κράτους πρόνοιας και των αποτελεσματικών πολιτικών κοινωνικής προστασίας είναι αυταπόδεικτη.
Η αναμενόμενη ραγδαία αύξηση της ανεργίας και της ακραίας φτώχειας που έχει ήδη διαφανεί, πλήττει δυσανάλογα τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες και ιδίως τα άτομα με αναπηρία και τις οικογένειες τους, που αντιμετώπιζαν ήδη αυξημένο κίνδυνο φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού. Η πανδημία ως υγειονομική κρίση, επίσης ενέχει μεγαλύτερους κινδύνους και επιβάλει πρόσθετους περιορισμούς στα άτομα με αναπηρία ή/και χρόνιες παθήσεις απειλώντας σημαντικά την υγεία τους, ιδιαίτερα όσων διαβιούν σε κλειστά ιδρύματα.
Ωστόσο σε αυτή τη συγκυρία, αποκαλύφθηκαν σε όλη τους την έκταση οι χρόνιες ανεπάρκειες και οι στρεβλώσεις του υπολειμματικού συστήματος κοινωνικής προστασίας στην Ελλάδα, και έγινε επίσης φανερή σε διεθνές επίπεδο η αποτυχία του νεοφιλελεύθερου μοντέλου ως προς στη διαχείριση υγειονομικών και κοινωνικών κρίσεων όπως η σημερινή.
Σε αυτό το πλαίσιο τα στοιχεία που παρουσιάζονται, είναι ιδιαιτέρως επίκαιρα, καθώς αποτυπώνουν με τους πλέον πραγματιστικούς όρους, με όρους οικονομικούς, τον χαρακτήρα και την εξέλιξη των πολιτικών κοινωνικής προστασίας απέναντι στα άτομα με αναπηρία στην Ελλάδα, ρίχνοντας φως στις δομικές παθογένειες του συστήματος πρόνοιας καθώς και στην εξελισσόμενη αποσάθρωσή του.

Το κείμενο επισυνάπτεται.